De volharding

Er was weinig te doen en de jeugd had behoefte aan een verzetje. Het toneel bood een mooie gelegenheid. De repetities en de opvoeringen vonden plaats bij cafe Siemerink. Er was zelfs een vast toneel. Frits Klaver trad een aantal jaren op als regisseur. In het dagelijks leven runde hij een groentezaak aan de Blankenburgerstraat. Dit pand is afgebroken ten behoeve van de Mr. Eenhuisstraat. Was Frits afwezig dan nam Gerard Ellenbroek (klompenmaker)de regie op zich.

Rikie Bolder herinnert zich nog de uitvoering op zaterdag avond 31 januari 1953. De nacht daarop vond de overstroming in Zeeland plaats. In de loop van de vijftiger jaren liep de belangstelling terug. Af en toe verzorgde de leiding van “Vrij en Blij” voor de leden een ontspanningsavond, waarbij verschillende sketches werden opgevoerd. Dit sloeg zo aan dat er in 1984 de klucht ‘Het kan raar lopen in disse wereld’ opgevoerd; Ait Vedan was geboren.

Ait Vedan

Voor de ontstaansgeschiedenis van de Hoevese toneelclub moeten we terug naar jeugdvereniging Vrij en Blij. In 1983 verzorgden enkele leiders voor ouders en kinderen een avond met zang, dans en sketches. “Er zat vijftien man in de zaal, maar ze waren allemaal wel laaiend enthousiast” Het spelersgroepje wilde graag doorgaan, maar ving geluiden op dat ze zich de moeite beter konden besparen. Toneel, daarvoor zou geen animo zijn. Bovendien waren er al zoveel verenigingen in het kerkdorp. Dat laatste klopte, maar over belangstelling heeft Ait Vedan nooit te klagen gehad.

Het eerste stuk werd opgevoerd op de bovenverdieping van ‘t Meuken. “We hadden helemaal niets, zelfs geen geld voor toneelboekjes” Medeoprichter Gerda Barink heeft toen zelf maar een stuk geschreven: “‘t kan raar loop’n in disse wearld”. Zij speelde mee, deed de regie en was bovendien bestuurslid. Oeroude decorstrukken van de al lang ter ziele gegane Hoevese toneelvereniging “Volharding” werden uit de opslag gehaald. Een stuk landbouwplastic fungeerde als doek. “We lieten het gewoon op de grond vallen vanaf een soort steiger en als het dicht moest, trokken we het weer in één keer omhoog. Het publiek vroeg zich met verbazing af wat we allemaal aan het doen waren”.

Honderd man paste in het zaaltje en die zaten er ook. Dankzij het vijftienkoppige publiek van Vrij en Blij dat flink reclame had gemaakt. Al snel konden toneelgordijnen worden aangeschaft. “Van het geld dat we verdienden met eikels rapen.”

In 1996 verkaste het Hoevese toneelspektakel naar de sportzaal beneden. “Het was voor ons een gok hoe dat zou lopen. Ineens konden er namelijk tweehonderd mensen in de grote zaal.” Om het idee van een theater te krijgen, drapeerde het vindingrijke toneelgezelfschap meterslange doeken onder de hoge zoldering. Podium en toneelgordijnen werden gehuurd. Het sloeg aan. Drie uitverkochte voorstellingen en dat is door de jaren heen zo gebleven.

Alleen hoevenaren, oud-Hoevenaren of zij die hiermee nauw verbonden zijn kunnen lid worden. “Het publiek kent de spelers uit het dagelijks leven en ziet ze op het toneel een typetje neerzetten”

En de naam? Hoe vaak wordt er niet gezegd: ‘Kop op vedan!’? Ook tijdens de voorstellingen: al ben je de tekst kwijt, je moet verder! Ait Vedan!

Lees hier meer over de gespeelde stukken door de jaren heen.